نوشته: رضا وضعی
ورزش ایران تقریباً از اواسط دهه ۷۰ آرام آرام درهای خود را به روی مدیرانی که از
سپاه وارد اتاق‌های مدیریتی می‌شدند باز کرد. مردانی که محمد دادگان در شبکه های
تلویزیونی از حضور آنها سخن گفت. واقعاً
ورزش ایران چرا پر شده از فرماندهان سپاه؟
این داستان همینطور که اشاره
داشتم، برای امروز و دیروز نیست و مدتها می باشد
که رد پای سرداران سپاه پاسداران را در عرصه فوتبال شاهد بوده ایم به طوری که این روزها
به هر گوشه فوتبال ایران که نگاه کنید نامى از سرداران سپاه مى بینید. سردارانى که
یا مدیر عامل باشگاه ها هستند و یا ریاست هیئت هاى فوتبال استان ها را برعهده دارند
و یا در حال خرید و فروش تیم ها هستند. سردارانی مثل سردار اکبر غمخوار، سردار مصطفى
آجورلو، سردار کریم ملاحى، سردار شهریارى، سردار هاشم غیاثى راد، سردار شاکرى، سردارشفق
، سردار جعفرى، سردار عزیز محمدى و... .
یکى از سردارانى که راه ورود سرداران دیگر
به فوتبال ایران را باز کرد، سردار اکبر غمخوار بود که در اوایل دهه ۸۰ به مدیر عاملى پرطرفدار ترین تیم فوتبال
ایران یعنى پرسپولیس انتخاب شد . سردارى که از بنیاد تعاون سپاه و بنیاد مستضعفان به
فوتبال آمد و حالا رئیس کانون هاى مسافرتى و جهانگردى ایران است.البته لیست سردارانی که به عنوان مدیر عامل و هئیت
مدیره در ورزش حضور دارند به همین نام‌ها خلاصه نمی‌شود. می‌توان به نام های دیگری
نیز اشاره کرد که از حوصله خارج است و لیست عریض و طویلی میطلبد،بنابراین به همین
نام ها اکتفا میکنم.
در دهه‌ی هفتاد با توجه به اهمیتی که فوتبال
در سطح بین‌المللی یافت و نقش تأثیرگذاری در معادلات سیاسی پیدا کرد جمهوری اسلامی
هم به اهمیت آن واقف شد و سیاست رژیم در ارتباط با این ورزش محبوب تغییر پیدا کرد و
تیم‌های ورزشی یکی پس از دیگری به تملک سپاه پاسداران، نیروی انتظامی و صنایع سنگین
کشور و وزارت‌خانه‌ها و سرمایه‌داران وابسته به نظام درآمدند و مدیریت آنها به عهده‌ی
نیروهای حزب‌اللهی رژیم گذاشته شد.
آنچه در اداره‌ی باشگاه‌های ایران می‌گذرد
در هیچ‌کجای دنیا سابقه ندارد. افراد نظامی از این تیم به آن تیم می‌روند و مدیرعامل
تیم‌های متفاوت می‌شوند. آجورلو از پاس تهران به استیل آذین می‌رود و سپس مرد پشت پرده
تراکتورسازی میشود. کریم ملاحی، از پاس به ابومسلم خراسان و سپس تراکتورسازی تبریز
و بعد پاس همدان می‌رود. سردار احمد شهریاری از صبا باطری به هیأت مدیره استقلال می‌رود
و کاندیدای مدیرعاملی این باشگاه میشود. ناصر شفق، از ابومسلم به تراکتورسازی تبریز
می‌رود و سپس یکی از گزینه‌های اصلی هدایت پرسپولیس میشود. ناصر شهسواری از ابومسلم
به صبا باطری و پیکان و تا مرز مدیرعاملی داماش پیش می‌رود. سردار صلاحی از پاس تهران
به ابومسلم خراسان می‌رود. مهدی تاج عضو هیئت رئیسه فوتبال میشود و در عین حال عضو
هیئت مدیره پرسپولیس هم میشود. عزیز‌الله محمدی از فجر سپاسی به فدراسیون فوتبال راه
پیدا می‌کند و …
اما نکته قابل اشاره استان خراسان است که
دارنده بیشترین سرداران فوتبال ایران است. شاید هیچ شهرى چون مشهد و هیچ استانى مانند
خراسان رضوى، شاهد حضور سرداران سپاه در فوتبال نباشد. هر دو تیم معروف مشهدى یعنى
«ابومسلم» و «پیام مقاومت» در سال هاى اخیر همواره توسط سرداران سپاه اداره شده اند.سردار
على صلاحى، از دیگر سرداران فوتبال خراسان و ایران است که مدتى مدیر عامل باشگاه پاس
و سپس باشگاه پیام مشهد بوده است.سردار هاشم غیاثى راد، جانشین کنونى فرمانده سپاه
امام رضا استان خراسان نیز که پیش از این مدیر عامل باشگاه پاس تهران و ابومسلم مشهد
بوده، هم اکنون از ذى نفوذترین مسولان ورزشى مشهد است.سردار شاکرى، نایب رییس هیئت مدیره باشگاه پیام مشهد نیز از دیگر سرداران
فوتبال خراسان است. از این‌ها گذشته سپاه اسپانسر تیم‌ها هم هست. مثلاً اسپانسر تیم
فوتسال آذربایجان غربی، سپاه شهدای این استان است.
فساد در رشته های مختلف ورزشی مخصوصآ فوتبال
که امروزه در ۲۰۸ کشور دنیا و با بیش از ۲۵۰ میلیون فوتبالیست که ۲میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از آنها ایرانی هستند، روزانه ابعاد وسیعی
به خود می گیرد و با توجه به اینکه در«فیفا»، ابزار و اراده ای قوی در برخورد به این
نوع از فساد گسترده وجود ندارد، از قرار معلوم نقطه پایانی هم براین پدیده مخرب دور
از انتظار است.
هم زمان با افشای فساد در فیفا، دیوار شیشه
ای این پدیده در فدراسیون فوتبال ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی، به سرعت فرو ریخت به
نحوی که ابعاد پشت پرده افشای گسترده فساد مالی و اخلاقی در فدراسیون فوتبال، و تحقیق
در این پرونده به کمیسیون اصل ۹۰مجلس رژیم اسلامی، جهت تهیه گزارشی از این فساد
ارجاع شد که خلاصه ای از بخشهای متعدد آن از وصول شکایات و گزارش‌های متعدد در این
خصوص بر طبق اظهارات کمیسیون اصل۹۰، عبارتند از: «نهادینه شدن فساد و تخلف در فوتبال
ایران، که طی مصاحبه با تعدادی از علاقه مندان فوتبال و استماع نظر کارشناسان، اقدام
به بررسی این پرونده جهت مراحل قانونی در ۴ بهمن ۱۳۹۴، به قوه قضائیه ارسال شد که چکیده نتیجه گیری اولیه مسئولین کمیسیون
اصل ۹۰ مجلس اسلامی به شرح ذیل است:
«وجود فساد در بخشهای زیادی از فوتبال
ایران و افزایش آن طی چند سال اخیر، غیرقابل انکار بوده و براساس اطلاعات مستند، مصادیق
این معضلات عبارتند از: ۱– تبانی ۲- رشاء و ارتشاء ۳ – دوپینگ ۴- شرط‌بندی غیرمجاز ۵- جعل و استفاده از سند مجعول ۶- تصدیق نامه‌های خلاف واقع ۷- فرار مالیاتی ۸- مصرف الکل و روابط نامشروع ۹- مصرف مواد مخدر ۱۰- رواج خرافه‌گرایی از جمله سحر و جادو
۱۱- تحصیل مال از طریق نامشروع ۱۲ - نقض آشکار قوانین و مقررات ۱۳ - قراردادهای غیرواقعی.»
در فوتبال معلوم نيست كه گردانندگان سپاه
چه میخواهند. ولي معلوم است كه همانند كليه مؤسسات و نهادها و... كه اینان در اختيار
گرفته و به نابودی كشانده‌اند، ورزش و فوتبال را گرفتار همان سرنوشت کرده‌اند و می‌کنند.
از قرار، همان‌طور که خود بدون تحصیل و بدون گذراندن دوره‌های مختلف به درجه سرداری،
سرتيپی و سرلشكری رسيده‌اند، با ورزش و فوتبال هم می خواهند به همان گونه ورود و رفتار
کنند.
در واقع فوتبال ايران ورزشی است هيجان ساز
و اگر تحت كنترل نيروهای سپاه ، نیروی انتظامی نباشد ممكن است برای رژیم مسئله ساز
شود. اين مسئله ساز بودن را حداقل در دو مورد رژیم مشاهده بوده ایم ، كه در صورت درگيری
به دليل گسترش آن در سطح كشور احتمال سقوط هم می‌رفت. يكی در زمان كسب تساوی در برابر استراليا و ديگری به هنگام پيروزی ايران بر كره
جنوبی كه هر دو بار منجر به صعود ايران به جام جهانی شد و در اين دو مورد مردم همانند
سيل به خيابانها سرازير شدند و به جشن و پايكوبی پرداختند كه هيچ نيروی نظامی‌ای قادر
به كنترل آن نبود. به همين دليل نيروهای نظام و انتظامی اصلا خود را وارد درگيری با
ملت نکردند و حتی در خيابانها هم حضور نیافتند. زيرا مي‌دانستند در صورت بروز كوچكترين
حادثه‌ای، ممكن بود مردم دست به كاری بزنند كه مهارش از توان كنترل هيچكدام از نهادهای
نظامی وامنيتی كشور بر نیاید .
از جهت ديگر فوتبال در ايران مي‌توانست
و مي‌تواند محل خوبی برای درآمد زايی برای
سران سپاه نظامی شود و علاوه بر آن، مي‌تواند در انتخابات حکومتی نیز بکار آید. بايد پرسيد حضور فرماندهان سپاه پاسداران
در فوتبال چه ضرورتی دارد و آنها چه نيازی به «خدمتگزاری» در ورزشي دارند كه حتی پايشان
به توپ نخورده و اگر هم خورده در دوران كودكی بوده است.
براستی چرا اراده‌ای برای بررسی و کاوش و رسیدگی در فساد مالی حاکم بر فوتبال ایران وجود ندارد؟ فوتبال امروز آئینه تمام نمای جامعه ایران است. فوتبال یک صنعت پر درامد
است و به مانند سایر عرصه های صنعتی و
مالی در ایران سپاه پاسداران بر آن چنگ انداخته است. اين روزها به هر گوشه فوتبال ايران كه نگاه
كنيد نامى از سرداران سپاه مى بينيد.
در فوتبال باشگاهی امروز ایران میلیاردها تومان پول بیت المال به حراج گذاشته شده و سرداران سپاه
سهم خود را میخواهند. با پایان جنگ ، سپاهیان وارد عرصه هایی جدید شدند. نفت، مخابرات، راه سازی و پل سازی و هر جای دیگر
که غارت بیت المال امکان داشته باشد. فوتبال یکی از میادینی است که هم پول
فراوان دارد و هم جنب و جوش و حرارتش می تواند
فرماندهان قدرت طلب سپاه راجذب کند.
پا به توپ شدن آنها نه از عشق به فوتبال، بلکه به خاطر ثروت و قدرت است.
روزنامه صدای عدالت هم چند سال قبل به
موضوع فساد در فوتبال اشاره کرد و نوشت :« واقعیت این است که آنچه در عرصه
فوتبال ایران می گذرد یک تراژدی بزرگ است. مافیای فوتبال ایران، به عنوان یک کارتل
بزرگ اقتصادی شما بخوانید دلالی و کارچاق کنی که سالهاست همانند زالو به جان بودجه
ورزش کشور افتاده و عجب روزگار سرمستانه ای را سپری می کند .»
شگفت انگیزترین نکته ای که در رابطه با
فساد مالی وجود دارد این است که با وجود رسوایی های متعدد، این پدیده همچنان در حال
رشد است و تخلفات صورت گرفته روز به روز پررنگ می شـود. دعوای پر سر و صدای مالک و
مدیرعامل وقت باشگاه تهرانی بارزترین نمونه در چند سال اخیر محسوب می شود. ناپدید شدن
میلیاردها تومان پول در چرخه مدیریت ناصحیح چند باشگاه به دفعات طی سال های گذشته مشاهده
شده، اما فقدان مدارک موجود برای جلوگیری از این پولشویی ها و رانت خواری ها باعث شده،
متخلفان مشکل چندانی برای ادامه تخلفات اثبات نشده خود نداشته باشند. پولشویی، اتفاقی
غیرقابل انکار در برخی از باشگاه هاست، این پولشویی همیشه در لفافه قرار داشته و قرار
نیست جزئیات آن فاش شود. اتفاقات مربوط به باشگاه مورد اشاره تنها نمونه ای جزئی در
این زمینه به شمار می رود و بقیه اتفاق ها، مشابه با آنچه در این باشگاه رخ داد در
سکوت کامل خبری و به نوعی به صورت چراغ خاموش پیش رفت. حتی برخی از مواردی هم که بازتاب
قابل توجهی در رسانه ها داشت بدون این که به سرانجامی برسد به حال خود رها شد، مانند
ناپدید شدن چند صد میلیون پول در یکی از باشگاه های پرطرفدار.
با نگاهی به گزارش سالانه سازمان شفافیت
بین‌الملل، در مورد فساد اداری و اقتصادی در کشورهای مختلف دنیا که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، نشان میدهد که: «در میان ۱۷۵کشور، ایران در رده ۱۳۶قرار گرفته.»
رژیم اسلامی نه تنها در این رده بندی فساد،
بلکه در سایر موارد دیگر نیز به گونه ای است که در هر گوشه ای از این جهان پهناور خبری،
بحثی یا حادثه ای در رابطه با آماری از جنایت، قاچاق مواد مخدر، اعدام، شکنجه، زندان،
دزدی، تجاوز، ترور، خرافه، جنگ، تبعید، نابرابری در عرصه ها ی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی
بین زنان و مردان و … انتشار علنی یابد، بلافاصله نمونه هایی به مراتب بزرگ تر، مخربتر
و فاسد تر از موارد فوق در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی، از رسانه های داخلی و خارجی
که انتشار علنی می یابد را به وفور می توان دید.
حضور سپاه پاسداران در تمامی عرصه های سیاسی،
نظامی، اقتصادی و فرهنگی کشور اگرچه تا چندی پیش از سوی مقامات ارشد نظام و مسئولان
رده بالای این نهاد نظامی کتمان می‌شد اما مدتی است که برخی فرمانده هان و وابستگان
سپاه ضمن دفاع از فعالیت های غیر نظامی این نهاد نظامی و نفوذ باورنکردنی در عرصه های
سیاسی، فرهنگی و ورزشی، آن را در راستای خواست رهبر جمهوری اسلامی ایران قلمداد می
کنند.
کمتر کسی تصور می کرد که نهاد نوپای سپاه
پاسداران انقلاب اسلامی که در واقع با هدف حفاظت از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن
شکل گرفته بود پس از سه دهه همچون اژدهایی هزار سر در تمامی عرصه های اقتصادی، نظامی،
امنیتی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و حتی ورزشی کشور نفوذ کرده و تمام شئون کشور را با
توسل به قدرت نظامی، امنیتی و اقتصادی اش اداره کند.
جریان فساد در فوتبال ایران به همه لایه
ها نفوذ کرده و دامنه آن اکنون گسترده تر از هر زمانی است و دنباله طویلی هم برای آن
تصور می شود. فوتبال اکنون با این تخلف ها چهره مخدوشی پیدا کرده است. شاید تنها نکته
طنز مبحث فساد این باشد که هنوز عده ای آن را باور ندارند و معتقدند فوتبال ایران پاک
است. واقعا چه کسی پاک بودن فوتبال ایران را باور دارد؟!
بنابراین هر گونه مبارزه جهت ریشه کن کردن
فساد و تغییر اساسی در آثار مخرب و بجا مانده از پدیده فساد طی ۳۷ سال حاکمیت نظام جمهوری اسلامی که در سطح
وسیع تری از گذشته بر جامعه ایران تحمیل شده، در گرو تداوم و پیگیری مبارزات مردم آزاده
و انقلابی تنها در اتحاد و همبستگی به سرانجام خواهد رسید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر