اکنون، پس از افشایِ دروغِ بزرگی که
پسِ پشتِ هرگونه تبیینِ فردیِ خوشبختی جریان دارد، میبایست بر امکانِ خوشبختیِ
همهگان بیندیشیم: آیا میتوان شرایطی را متصور شد که به خوشبختیِ «مردم»، آنهایی
که درونِ هیچنوع طبقهبندی و خطکشی قرار نمیگیرند، منجر شود؟ با توجه به آشتیناپذیریِ
موجود در بطنِ جوامعِ سرمایهداری و سلبِ امکانِ خوشبختیِ عدّهای مگر به بهای
بدبختیِ دیگران، آری گفتن بدین پرسش بیدرنگ مشروط میشود به برقراریِ جامعهای بیطبقه،
جامعهای رها از آنچه مارکس موتورِ محرّکهی تاریخ مینامدش: مبارزهی طبقاتی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر