سایت نفت به نقل از
بولتن ما:هرسال ۱۰ دکل نفتی؛ بی سروصدا در آب های ایران گم میشود
باوجود موج گسترده
رسانه ای که درباره گم شدن دکل دریایی ۷۰ میلیون دلاری در کشورمان ایجاد شده است اما
بررسی های بولتن نشان می دهد وضعیت صنعت حفاری نفت ایران در حال حاضر به گونه ای است
که هرسال هزینه ای معادل ۱۰ دکل دریایی در آبهای ایران گم می شود.
به گزارش نفت ما ،
سخنان اخیر وزیر نفت درباره گم شدن دکل دریایی ۷۰ میلیون دلاری با موجی از اظهار نظر
های رسانه ای و عمومی مواجه شد، حتی در روزهای اخیر و در شبکه های مجازی و رسانه های
مکتوب و غیرمکتوب، اظهارنظر درباره گم شدن این دکل به عرصه کاریکاتور و سرایش قطعه
های ادبی کنایی و اشعار طنز هم رسید که همه اینها تعجب افکار عمومی از چگونگی ” گم
شدن” یک سازه فلزی عظیم را به نمایش گذارد.
با این حال در فضای
رسانه ای کشور اطلاعاتی هم راجع به وضعیت فعلی این دکل گم شده منتشر شده که نشان می
دهد موضوع در واقع گم شدن و مفقود شدن آن نبوده بلکه به احتمال زیاد ناشی از عدم تعهد
خریدار ایرانی و فروشنده چینی به رعایت اصول تجاری مایه پیدایش سوء تفاهمی به نام
” گم شدن دکل” بوده است که بولتن بلافاصله بعد از رفع ابهام کامل از این ماجرا ، گزارشی
مفصل از ماجرای دکل “دین” منتشر خواهد کرد.
اما در این میان حقیقت
تلخی که در لابلای موج رسانه ای مستور مانده این است که با بررسی آمارهای موجود در
صنعت حفاری نفتی ایران در می یابیم هرسال پولی معادل حدود ۱۰ دکل نفتی در آبهای کشورمان
گم می شود و پول آن هم با نقش آفرینی شرکت ملی نفت و وزارت نفت، یک راست از کیسه ملت
ایران به جیب صاحبان شرکت های خارجی می رود!
در حال حاضر تعداد
۱۸ دکل حفاری خارجی در آبهای ایران در خلیج فارس مشغول حفاری هستند که قبلا هم بولتن
گزارش کاملی درباره آن منتشر کرده بود( این گزارش را اینجا بخوانید) بر این اساس شرکت
هندی ” فراساحل آبان” با ۷ دکل دریایی و قریب به یک هزار نفر نیروی فنی و خدماتی غیر
ایرانی در مناطقی وسیع از میادین نفت و گاز ایران حضوری وسیع دارد.
این شرکت با ۳ قرارداد
برای شرکت نفت فلات قاره ایران و با ۴ قرارداد اجاره دکل برای شرکت نفت و گاز پارس
کار می کند، دستکم ۱۲ سال از حضور این شرکت در برخی میادین ایرانی می گذرد و شرکت های
ملی حفاری و پتروپارس نیز به عنوان پیمانکاران واسطه در برخی قراردادهای این شرکت هندی
حضور دارند.
شرکت بعدی که حضورش
در میادین نفتی ایران چشمگیر است شرکت” فراساحل چین” یا china offshore است؛ ۴ دکل این شرکت و صدها نیروی فنی آن در آبهای
فراساحلی ایران در خلیج فارس به کار مشغول است از این میان ۳ دکل برای شرکت نفت و گاز
پارس ( کارفرمای اصلی توسعه میدان پارس جنوبی) و یک دکل نیز برای شرکت نفت فلات قاره
ایران کار می کند و شرکت های ملی حفاری و دانا انرژی نیز در قالب پیمانکاران واسطه
در برخی قراردادهای اجاره این دکل ها حضور دارند.
در ادامه نیز کنسرسیوم
بین المللی فورسایت گروپ با ۳ دکل دریایی به انجام عملیات حفاری برای شرکت نفت فلات
قاره ایران می پردازد، شرکت ملی نفت چین با ۲ دکل تحت اجاره شرکت نفت و گاز پارس در
برخی فازهای این میدان مهم حضور دارد و شرکت حفاری ژاپن نیز با واسطه شرکت ملی حفاری،
با یک دکل حفاری برای شرکت نفت و گاز پارس کار می کند.
شرکت چینی شنگلی هم
با یک دکل حفاری در خدمت شرکت نفت فلات قاره ایران است با این وصف در مجموع ۱۸ دکل حفاری خارجی در خدمت
۲ شرکت بزرگ کارفرمایی میادین نفتی و گازی ایران است و بر همین اساس با یک محاسبه ساده
می توان دریافت بیش از سه هزار نیروی فنی و خدماتی غیرایرانی در عرصه عملیات حفاری
و خدمات آن در میادین نفت و گاز دریایی ایران به کار مشغولند.
اگر متوسط مبلغ اجاره
روزانه هر یک از این دکل های دریایی را ۱۳۰ هزار دلار در نظر بگیریم و در عین حال به
طور متوسط ۶۵ روز را برای زمان انتظار و تعمیرات دکل در نظر بگیریم به این معناست که
هر دکل دریایی خارجی برای کار در ۳۰۰ روز از سال
۳۹ میلیون دلار دریافت می کند و در ادامه محاسبه هم متوجه می شویم که کارکرد
۱۸ دکل نفتی خارجی در آبهای ایران ( که بعضی
از آنها بالای عمر بازنشستگی هم قرار دارند) به معنای واریز سالانه ۷۰۲ میلیون دلار
به جیب شرکت های خارجی است!
اگر آنگونه که رسانه
های کشور نوشته اند و وزیر نفت هم تایید کرده است دکل ” گم شده” دین ۷۰ میلیون دلار
ارزش داشته است پس با پول پرداختی به ازای کارکرد دکل های خارجی می توان هرسال ۱۰ دکل
تازه نفس به نام کشورمان خرید و از وابستگی به چینی ها و هندی ها رها شد.
چرا هیچ مسئولی این
واقعیت تلخ و تاسف بار که هرسال پولی معادل ۱۰ دکل نفتی را به خارجی ها می پردازیم
اما خودمان دکل نداریم را بازگو نمی کند؟ چرا وزارت نفت که بنابر گفته وزیر، پیگیر
ماجرای گم شدن دکل ۷۰ میلیون دلاری است برای گم شدن ۱۰ دکل نفتی در سال ” کمیته پیگیری”
تشکیل نمی دهد؟ اصلا چطور ممکن است برای گم شدن یک دکل ۷۰ میلیون دلاری این همه کاریکاتور
و ظنز و شعر و غمنامه نوشته شود اما برای گم شدن سالانه پول ۱۰ دکل نفتی به ارزش ۷۰۰ میلیون دلار کسی واکنشی
نداشته باشد؟
چرا وزارت نفت که
از گم شدن یک دکل این همه ناراحت است برای گم شدن پولی معادل ۱۰ دکل در سال واکنشی
ندارد؟ مگر نه این است که این پول می تواند صرف خرید دکل هایی شود که ایران را از قید
وابستگی به خارجی ها رها می کند؟ آیا این رفتارهای وزارت نفت مصداق اقتصادمقاومتی است؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر