چرا همیشه از اسراییل انتقاد می‌کنیم؟

اسراییل بمثابه یک دولت در سال ۱۹۴۸ بوجود آمد. تشکیل اسراییل یک پروژه صهیونیستی بود که از جانب قدرت‌های غربی حمایت می‌شد. پیش از آن، این سرزمین یک مستعمره بریتانیا بود. سکنه اصلی فلسطین عرب بودند که شامل مسلمانان و مسیحیان و جمعیت کوچکی از یهودیان می‌شد. سیاست اسکان یهودیان از اروپا و دیگر بخش‌های جهان پس از اعلامیه بالفور در سال ۱۹۱۷ بطور سیستماتیک دنبال شد. اسراییل با توسل به پاکسازی قومی ددمنشانه‌ای تشکیل شد که طی آن بیش از ۷۵۰ هزار فلسطینی، ۹۰ درصد جمعیت، مجبور شدند خانه‌های خود را ترک کنند و آواره شوند. از آن زمان به بعد فلسطینی‌های بومی و مردم عرب به شهروندان درجه دوم تنزل یافته‌اند و شمار زیادی از آن‌ها به ساحل غربی و نوار غزه منتقل شده‌اند. موضوع دیوسازی از اسراییل نیست. موضوع مخالفت با اشغالگری استعماری اسراییل و حمایت از آرمان عادلانه مردم فلسطین برای میهن مستقل خودشان است. این سنت جنبش ملی ما بوده که از همه مبارزات برای رهایی ملی حمایت کند.

پرسش: چرا حزب کمونیست هند (مارکسیست) همیشه طوری از اسراییل انتقاد می‌کند که گویی یک دیو است و همیشه از فلسطینی‌ها، حتا رادیکال‌ترین فلسطینی‌ها، ستایش می‌کند؟

پاسخ: اسراییل بمثابه یک دولت در سال ۱۹۴۸ بوجود آمد. تشکیل اسراییل یک پروژه صهیونیستی بود که از  جانب قدرت‌های غربی حمایت می‌شد. پیش از آن، این سرزمین یک مستعمره بریتانیا بود. سکنه اصلی فلسطین عرب بودند که شامل مسلمانان و مسیحیان و جمعیت کوچکی از یهودیان می‌شد. سیاست اسکان یهودیان از اروپا و دیگر بخش‌های جهان پس از اعلامیه بالفور در سال ۱۹۱۷ بطور سیستماتیک دنبال شد.

اسراییل با توسل به پاکسازی قومی ددمنشانه‌ای تشکیل شد که طی آن بیش از ۷۵۰ هزار فلسطینی، ۹۰ درصد جمعیت، مجبور شدند خانه‌های خود را ترک کنند و آواره شوند. از آن زمان به بعد فلسطینی‌های بومی و مردم عرب به شهروندان درجه دوم تنزل یافته‌اند و شمار زیادی از آن‌ها به ساحل غربی و نوار غزه منتقل شده‌اند.

حزب کمونیست هند (مارکسیست) با سیاست نژادپرستانه استعماری اسراییل که پس از جنگ ۱۹۶۷ با کشورهای عربی ساحل غربی و نوار غزه را اشغال کرده مخالف بوده است.

حزب کمونیست هند (مارکسیست) خواهان نابودی اسراییل نیست. اسراییل باید بمثابه یک دولت قانونی در درون مرزهای پیش از ۱۹۶۷ وجود داشته باشد و باید به همه شهروندان خود بدون توجه به مذهب و نژاد حقوق برابر بدهد. این بدین معنی است که اسراییل باید از حرکت بسوی اعلام خود بمثابه یک دولت یهودی دست بردارد.

موضوع دیوسازی از اسراییل نیست. موضوع مخالفت با اشغالگری استعماری اسراییل و حمایت از آرمان عادلانه مردم فلسطین برای میهن مستقل خودشان است. در سال‌ها اخیر، دولت‌های راستگرای افراطی که در اسراییل قدرت را داشته‌اند بیش‌تر به قلمرو فلسطین دست‌اندازی کرده‌اند، شهرک‌های یهودی‌نشین ساخته و اراضی خصوصی فلسطینی‌ها را مصادره کرده‌اند. آن‌ها یک دیوار امنیتی ساخته‌اند که قلمرو محدود تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین را قطع می‌کند.

با ادامه تحریم‌ها و محاصره اقتصادی از جانب اسراییل، شرایط نزدیک به ۱,۸ میلیون مردمی که در نوار غزه زندگی می‌کنند بسیار نگران‌کننده است.

اسراییل نه تنها به فلسطینی‌ها قلمرویی نداده که بر آن حکومت کنند، بلکه اشغالگری خود را تقویت کرده و باقی اراضی فلسطنی را غصب می‌کند.

علیه این اشغالگری اسراییل و مبارزه برای دولت فلسطین بود که در اوائل دهه ۱۹۶۰ سازمان آزادیبخش فلسطین تشکیل شد. حزب کمونیست هند (مارکسیست) پیوسته از مبارزه آزادیبخش مردم فلسطین حمایت کرده است. باید بخاطر آورد که گاندی بی‌عدالتی حکام صهیونیست را نسبت به مردم فلسطین محکوم کرد. این سنت جنبش ملی ما بوده که از همه مبارزات برای رهایی ملی حمایت کند.

در درون جنبش فلسطین، جریان اسلامگرا در دهه ۱۹۸۰ رشد کرد. حماس محصول رادیکالیسم اسلام‌گرایی است که با سازمان‌های سکولاری مانند الفتح، جبهه خلق برای آزادی فلسطین، حزب مردم فلسطین، جبهه دمکراتیک برای آزادی فلسطین متفاوت است. تا آن‌جا که به حزب کمونیست هند (مارکسیست) مربوط می‌شود، ما از جنبش فلسطین برای استقلال حمایت می‌کنیم، گرچه روابط سیاسی ما با سازمان‌های سکولار و چپ است. رویاروی با اشغال و خشونت ددمنشانه اسراییل، برای همه جریانات جنبش فلسطین ضروری است که یک اتحاد وسیع را بوجود آورند.

http://peoplesdemocracy.in/2017/0319_pd/thinking-together