یک: بدیهی است که نقطهی عزیمت رویکرد انتقادی و انقلابی، همانا رویکرد
نقد، هیجانزدگی و خشم مشروع نسبت به جنایات آشکار سلاخان تاریخ و اینجا و اکنون
جامعهی ما نیست؛ اما، اگر این نقد با خشم ستیزهجویانه و سرشتیِ نقد همراه نباشد،
چیزی جز مچالهی سترون یاوهگوییهایی باصطلاح «علمی» نخواهد بود که علیرغم ظاهر
«بیطرفانه، متین و مسالمت جویانه»شان، در ژرفترین لایههای متعفن، یکسر بیان
خشنترین و سفاکانهترین لایههای ایدئولوژی سرکوبگرانهی بورژواییاند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر