روئین تن نامجو از کارشناسان رسمی
شرکت مجتمع آلومینیوم المهدی با افشای پشت پرده واگذاری آن، گفت: ظرفیت تولید آلومینیوم
المهدی و هرمزال ۲۵۷ هزارتن
است، کمترین نرخ سرمایه‌گذاری هرتن آلومینیوم ۴۰۰۰دلار و هر دلار ۳۰۰۰تومان باشد، حداقل قیمت ۳۱۰۰ میلیارد تومان است، نه ۸۰۰ میلیارد تومان که فروخته اند.
ویبا اشاره به گفته رئیس سازمان خصوصی سازی
مبنی بر اینکه صحت و سقم صورت های مالی شرکت های قابل واگذاری ارتباطی به این سازمان
ندارد، اظهار داشت: صنایع استراتژیک آلومینیوم سازی با کارگاه تولیدی مواد غذایی یا
کارگاه تولید آب معدنی متفاوت است. نرخ سرمایه گذاری در صنعت آلومینیوم در دنیا با
ازای هرتن با تکنولوژی اروپایی حدود ۶۰۰۰ الی ۷۰۰۰دلار برآورد شده است.
بنابراین اینکه سرمایه مردم را با دلار
سرمایه گذاری کنیم و با قیمت کارشناسی ایرانی بفروشیم، یعنی با دلار بخریم و با ریال
و کیلو بفروشیم، از اساس اشتباه و بی پایه است.
حداقل قیمت آلومینیوم المهدی ۳۱۰۰ میلیارد تومان
وی افزود: در حالی مجموع ظرفیت تولید آلومینیوم
المهدی و هرمزال ۲۵۷ هزارتن
است که اگر پایین ترین نرخ سرمایه گذاری به ازای هرتن آلومینیوم یعنی ۴۰۰۰دلار و هر دلار هم با پایین ترین نرخ ۳۰۰۰تومان در نظربگیریم، حداقل قیمت کارخانجات
آلومینیوم المهدی و هرمزآل ۳۱۰۰ میلیارد تومان محاسبه می شود.
نامجو گفت: این محاسبه بدون سرمایه گذاری
ریالی شامل: دیماند و مجوز برق ، گاز و آب دو مجموعه ،خطوط انتقال برق فشار قوی و متوسط
و پست های برق و خطوط انتقال آب و پمپ خانه ها و شبکه آبیاری و گازرسانی و سایر تاسیسات
و ساختمانها و موجودی انبارهای کارخانه مخصوصا موجودی ۵۰هزار تنی شمش و کالای در جریان ساخت در
دیگ های تولید است. بنابر این تخلف مفت فروشی و تاراج سرمایه های بیت المال تا همین
جا برای هر شنونده و بیننده ای ثابت و روشن می شود.
نامجو با استناد به ادعای رئیس سازمان خصوصی
سازی، افزود: اذعان این مقام مسئول مبنی بر فروش قطعی این شرکت ها (آلومینیوم المهدی
و هرمزآل) در تاریخ ۱۸/۱۲/۹۳ به معنای
این است که هزینه ها و فعالیت های شش ماهه گذشته و انتخاب و تعیین کارشناسان رسمی دادگستری
، یک نمایش سرگرم کننده برای بازی با افکار عمومی و قانونی جلوه دادن این مزایده مشکوک
بوده است، چرا که در بخشی از اظهارات خود در سیما می گوید :”… اگر شما خریدار باشید
و مالی را بخرید و شش ماه جلوی اقدام قانونی شما را بگیرند و بگویند سهم را نمی دهیم
و در این شش ماهی که شما آنچه را خریده اید ، اذن پیدا نکنید و جلو چشمتان بیایند و
ضرر و زیان هنگفتی بزنند چه می کنید؟…”
بر این اساس به نظر می رسد مطابق با این
اظهارات در همان تاریخ ۱۸/۱۲/۹۳همه چیز تمام شده بوده است.
وی ادامه داد: رییس سازمان خصوصی سازی در
جای دیگری از سخنان خود می گوید : “… و جلوی چشمتان بیایند و ضرر و زیان هنگفتی بزنند
چه می کنید؟ اگر کسی شرکتی از ما بخرد که مدیران شرکت۳۵ میلیارد تومان بدهی را کتمان کنند و ماشرکت
را تحویل خریدار دهیم و خریدار ۳۵ میلیارد
تومان را در برابر طلبکار خارجی بپردازد، آیا این درست است؟…” .
حال سوال اینجا است که چرا مدیران شرکت
، ۳۵ میلیارد تومان بدهی شرکت را کتمان کنند؟
چه نفعی بابت این موضوع کسب می کنند؟ از سوی دیگر بازرس قانونی و حسابرس مستقل آلومینیوم
المهدی به عنوان یکی از موسسات حسابرسی مورد تایید وزارت اقتصاد و دارایی و همچنین
سازمان حسابرسی کل کشور هم به عنوان حسابرس طرح هرمزآل، سال ها وظیفه تهیه گزارش عملکرد
و صورت های سود و زیان مالی را به عهده داشته و در گزارش های حسابرسی سالیانه ، همه
دارایی و بدهی های دو مجموعه منعکس و منظور شده است.
بنابراین اختیار مدیران شرکت نیست که قادر
به کتمان ۳۵میلیارد تومان بدهی شرکت باشند .
مدیر اسبق بازرگانی شرکت آلومینیوم المهدی
و طرح هرمزال بر این باور است که چندین مرتبه هر دو مجموعه، به مزایده گذاشته شده و
هر مرتبه هم از سوی کارشناسان رسمی مورد تایید قرار گرفته است.
نامجو افزود: گزارش مالی و صورت های دارایی
و بدهی های این شرکت ها در هیات واگذاری مورد تایید قرارگرفته و قیمت گذاری اخیر کارشناسان
با استناد به همان منابع و ماخذ کارشناسان قبلی و در همان راستا بوده است که شاید با
احتمال تغییر اعداد و مبالغ نمی‌توان ادعا کرد که مدیران نمی توانند ۳۵ میلیارد تومان بدهی را از حسابرسان کتمان
و پنهان کنند. در عین حال برای اظهارات ایشان در خصوص بدهی دیماند ۴۰۱ مگاوات برق و بدهی ۳۵میلیون دلاری به شرکتهای سانستون و آلتون
هیچ سندی وجود دارد.
نامجو اظهار نظر پوری حسینی از بابت ضرر
و زیان وارده به خریداررا یادآور شد و گفت: خریدار تا ریال آخر ضرر و زیان خود را از
بیت المال می گیرد و این در حالی است که بابت عملکرد سازمان خصوصی سازی، میلیاردها
تومان خسارت به ۲ شرکت آلومینیوم المهدی و هرمزآل در مدت
۶ماه سرگردانی و توقف و تعلیق عمده فعالیت
ها، تحمیل شده است.
وی افزود: سازمان خصوصی سازی به عنوان متولی
اصلی حفظ و صیانت از بیت المال در امر واگذاری ها، باید ابتدا مزایده قبلی را لغو و
اقدام به استرداد پیش پرداخت خریدار و سپس جهت جلوگیری از اعمال هرگونه نفوذ و رانت
و ممانعت از ایجاد هرگونه فضای شک و شبهه در معاملات کلان کشور اقدام به قیمت گذاری
مجدد بر اساس قیمت تکنولوژی در بازار جهانی توسط یک گروه خبره، متعهد و متخصص از کارشناسان
فنی ومهندسی آشنا به تکنولوژی صنعت آلومینیوم می کرد.
این مدیر سابق آلومینیوم المهدی بر این
باور است سازمان خصوصی سازی ، جهت جلوگیری از اعمال هرگونه نفوذ و تضییع حقوق بیت المال
در معاملات کلان باید شرکت یا گروهی که قبلا در مزایده خرید با شک و شبهه برنده شده،
در مزایده و خرید بعدی اجازه حضور در مزایده ندهد، تا موفق به اعمال نفوذ احتمالی در
قیمت گذاری مجدد نشود.
نامجو عنوان کرد: علیرغم صدور حکم دادستان
و دیوان محاسبات مبنی بر توقف مزایده فروش، سازمان خصوصی سازی علاوه بر عدم عودت مبلغ
پیش پرداخت ، شرکت مدعی برنده مزایده را به عنوان خریدار، همچنان امیدوارانه در پشت
در انتظار نگه داشته است. شرکت مذکور قبل از اینکه قیمت گذاری توسط گروه کارشناسان
رسمی اعلام شود، سازمان خصوصی سازی طبق نامه شماره ۸۶۹۰/۴۰ مورخه ۵/۵/۹۴ اقدام به معرفی نماینده خریدار جهت تحویل
و واگذاری صنایع آلومینیوم سازی نموده است که معلوم می شود، هر ۲ شرکت را فروخته بودند و همه این قیمت گذاری
ها ، بهانه ای بوده برای توجیه و تفسیر عمل غیرقانونی آنها، در نتیجه باید اشخاص احتمالی
که اقدام به همکاری با این شرکت کرده اند ، شناسایی و مورد پیگرد قانونی قرارگیرند.
وی گفت: سازمان خصوصی سازی به جای اینکه
تمام تلاش خود را برای صرف دفاع از منافع و ضرر و زیان وارده به خریدار نماید ، حداقل
راهکار و برنامه ای هم برای پیگیری و وصول ۱۰۰الی ۱۵۰میلیارد تومان مطالبات سرگردان دو مجموعه
ارائه می کرد.
نامجو با ذکر این سوال که بالاخره مبلغ
دقیق مطالبات سرگردان دوشرکت المهدی و هرمزآل چند میلیارد تومان است؟ آیا به اندازه
مبلغ پیش پرداخت خریدار خصصی سازی است؟، گفت: پورحسینی در هر دو مصاحبه خود در سیما،
به شدت ضرر و زیان ۴۵۰میلیارد تومانی شرکت المهدی و هرمزآل را پررنگ و مورد تاکید و تکرار قرارداد
و این دو شرکت را شرکت هایی متضرر و ورشکسته وانمود کرد و از این موضوع ، به عنوان
یک برگ برنده برای اینکه فروش این صنایع را قانونی جلوه دهند، یاد کرد و اظهار داشت
که اگر دولت زیر قیمت کارشناسی هم اقدام به واگذاری آنها کند، به نفع مردم و بیت المال
است!، ولی در هر دو مصاحبه از تخلفات گسترده و سنگین مالی و اداری و اختلاسها و حیف
و میلهای بالغ بر ۴۰۰میلیارد تومانی این دومجموعه در سالهای ۱۳۹۱ الی ۱۳۹۳ و مخصوصا با سکوت و چراغ خاموش از کنار
عدم حسابرسی هزینه های ۱۲۰۰ میلیارد
تومانی سرمایه گذاری طرح هرمزآل گذشت .
نامجو خاطر نشان کرد: شرکت های المهدی و
هرمزآل سودآورترین کارخانجات ایران هستند و به هیچ عنوان زیان ده نبوده و نیستند و
همه این ضرر و زیان های تحمیلی حتی عدم پرداخت اقساط وام فاینانس ساخت آلومینیوم هرمزآل
به بانک های ایتالیایی به نظر کارشکنی ، تعمدی و با برنامه ریزی قبلی برای مفت خری
آن بوده است.
نامجو ادامه داد: اولین دیگ هرمزآل در شهریور
۱۳۸۸ راه اندازی و مراسم رسمی بهره برداری هرمزآل
هم توسط ریاست جمهوری وقت در تاریخ ۱۹/۱۰/۱۳۸۸ افتتاح و بهره برداری شد و حال سوال اینجاست
که بعد از گذشت ۷سال از بهره برداری هرمزآل، چرا حتی یک قسط از اقساط فاینانس خارجی پرداخت
نشده است؟
وی گفت: شواهد نشان می دهد که با وجود آنکه
شرکت ایرالکو تحریم بوده، ولی المهدی و هرمزآل تحریم نبوده است، اما به علت خرید مواد
اولیه بی کیفیت و گران با سوءاستفاده از تحریم ها و تهاتر با شمش آلومینیوم با پریمیوم
۵۰% زیر نرم خاورمیانه و حتی پریمیوم صفر (کارشناس
ایمیدرو به قیمت مواد خریداری شده توسط مدیران المهدی به دوبرابر نرم جهانی و ۳۵%بالاتر از قیمت خرید ایرالکو اشاره کرده
) با زیان عمدی مواجه شده است.
وی گفت: جابجایی مدیران متخصص با تجربه
۱۵ در خط تولید به واحدهای دیگر و اخراج کارشناسان
که ۶ماه
دوره آموزش در آلومینیوم دوبال دبی دیده بودند، نیز قابل توجه است.
در سال های معروف به بهار صنعت آلومینیوم
که شاید دیگر تکرارنشود (سالهای ۱۳۹۱ الی۱۳۹۴) با افزایش قیمت دلار از ۱۲۲۶تومان به بالای ۳۵۰۰تومان و قیمت شمش آلومینیوم از ۲۴۰۰تومان به ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰ و نهایتاً به ۸۴۰۰ تومان و نیزکاهش قیمت مواد اولیه خارجی
، متاسفانه بازهم المهدی و هرمزآل زیان انباشته نصیبشان شد.
این کارشناس بر این باور است که ایرالکو
علیرغم اینکه از تکنولوژی پایین تری برخورداراست (تکنولوژی چینی) در همه این سالها
سودآوری داشته و حتی در سال۱۳۹۳ دارای ۱۹۰۰درصد سود خالص بوده بوده است. اما چرا المهدی
و هرمزآل که ازتکنولوژی بالاتری برخوردارهستند و در کنارآب های آزادخلیج فارس قراردارند
، نه تنها سودآوری نداشته اند، بلکه به گفته رئیس سازمان خصوصی سازی در همه سالها با
زیان انباشته همزاد بوده است.
* چه کسی کارخانه سود ده را زیانده کرد؟
وی گفت: چه کسانی زمینه و بستر را برای
متضررکردن شرکت و همچنین افزایش زیان انباشته و ورشکسته جلوه دادن این شرکتها برای
چنین روزهایی مهیا کردند تا مفت فروشی و تاراج صنایع آلومینیوم کشور توجیه و تفسیر
شود.(کاهش تعداد دیگ های تولید آلومینیوم خط یک ، تبدیل طرح هرمزآل به تفریح گاه و
تفرجگاه با راه اندازی ۳۰% ظرفیت
ازکل تعداد دیگ ها، ۲۲۸دستگاه – کاهش راندمان آمپری هر دوخط ،توقف کارخانه آندسازی و آتش سوزی
آن-خرید آند و مواد اولیه گران و بی کیفیت ،عدم خرید مواد اولیه به موقع و دهها مورد
دیگر)
وی ادامه داد: احتکار و دپوی شمش تولیدی
، فروش قطره چکانی شمش در بورس و تبدیل کردن مکانیزم بورس کالا به ثبت قراردادها و
معاملات از قبل فروخته شده به شرکت های خاص نیز از دیگر موارد رخ داده در این شرکت
است.
نامجو با بیان اینکه سازمان خصوصی سازی
باید کاملا هوشمندانه و شجاعانه و باقاطعیت ، صلاحیت، سابقه و توانایی مدیریتی، مالی
و فنی شرکتهایی متقاضی شرکت در مزایده صنایع مادر و حیاتی کشور را برررسی و مشخص نماید
، افزود: به هیچ عنوان اجازه شرکت به اشخاص حقیقی و حقوقی که تاکنون از عملکرد قابل
قبولی در سایر صنایع برخوردارنوده اند در مزایده خرید صنایع کلان کشور را را نباید
داد
.
وی گفت: افرادی که در ۱۰الی ۱۲سال گذشته بزرگترین معادن کرومیت خاورمیانه
و غنی ترین معدن کرومیت کشور که بیش از ۷۵%ذخائر کرومیت کشور در خود جای داده است
با همین شیوه و روش مالک آن شده و با خام فروشی و تاسیس شرکت های زنجیره ای و شرکت
های بازیافت جهت فرارمالیاتی، عملا بزرگترین پالایشگاه فروآلیاژهای کشور را معروف به
پالایشگاه فروآلیاژهای آبادان را متوقف و تبدیل به گورستان صادرات مواد خام کرده اند.
این در حالی است که این مجموعه با نام تجاری پالایشگاه فروآلیاژهای آبادان با هدف تامین
مواد اولیه مورد نیاز صنایع فولاد کشور نظیر فروکروم و فرومنگنز پرکربن در داخل کشور
تاسیس شده است.
این کارشناس افزود: با احداث پالایشگاه
فرو آلیاژ آبادان قراربود گام مهمی در خودکفایی صنعتی کشور برداشته شود که متاسفانه
با واگذاری به بخش خصوصی عملا تبدیل به گورستان صادرات کرومیت خام به کشور چین شد.
این واحد در زمینی به وسعت ۱۰۰ هکتار در استان کرمان کیلومتر ۱۱۰ جاده بندرعباس-کهنوج در نزدیکی معادن کرومیت،
سیلیس و سنگ آهک متعلق به شرکت معادن فاریاب واقع شده است. این واحد در زمان افتتاح
دارای دو کوره نهان قوس الکتریک( (Submerged Electric Arc Furnace با توان ۵/۱۲ مگاولت آمپر بوده است این مجموعه با داشتن
این دو کوره توانایی تولید (۳۰.۰۰۰ تن) فروکروم پرکربن و (۴۵.۰۰۰ الی ۵۰.۰۰۰ تن) فرومنگنز پرکربن در سال را داربوده
است و در طرح توسعه مجموعه، افزودن ۲ کوره
۵/۲۵ مگاولت آمپری و ۱ کوره ۵/۳ مگاولت آمپری و ۱ کوره ۳/۶ مگاولت آمپری جهت ذوب مجدد به کوره های
موجود و تولید محصولات دیگر نظیر فرومنگنز متوسط کربن ، فرومنگنزکم کربن ، فرو سیلیکو
منگنز و فروکروم متوسط کربن و کم کربن در نظر گرفته شده است که با در مدار قرار گرفتن
کوره های جدید توان تولید شرکت بالغ بر (۲۰۰.۰۰۰ تن ) در سال می شد.
این کارشناس ادامه داد: محصولات تولیدی
این مجموعه مطابق با استانداردهای جهانی بوده و می توانست با موفقیت در واحدهای فولادسازی
کشور مورد استفاده قرار بگیرد، به‌گونه‌ای که این مجموعه به عنوان تامین کننده مواد
اولیه فولادسازی، کشور را در تولید این مواد به خودکفایی برساند که بعد از گذشت ۱۰الی ۱۲ سال چنین اهدافی محقق نشد، بطوریکه در پنج
ماهه نخست ۱۳۹۳ بالغ
بر ۴۷ هزار و ۷۲۶ تن انواع فرومنگنز به ارزش بیش از ۵۹ میلیون و ۱۵۶ هزار دلار وارد کشور شد.
گزارش سازمان بازرسی استان هرمزگان کاملا
خلاف واقعیت های اتفاق افتاده بوده و این در حالی است که گزارشات موسسه حسابرسی کاربد
ارقام و موسسه حسابرسی هادی تهران معلوم نیست چگونه مفقود و بایگانی شد.
وی گفت: متولی خصوصی سازی در فروش باشگاه
پرسپولیس و استقلال ، با تمام توان ، مراقب و مواظب بود که باشگاهها به افراد صلاحیت
دار و اهلش واگذار شود، ولی صنایع استرتژیک آلومینیوم کشور را دو دستی تقدیم افرادی
می کند که به نظر می رسد هیچ صلاحیت و اهلیت این موضوع ندارند.
نامجو عنوان کرد: صنایع آلومینیوم سازی
هرمزگان مانند صنایع فولاد و مس یکی از صنایع مادر و حیاتی کشور است، لذا باید صنایع
مادر و حیاتی در سازمان بورس اقدام به برگزاری مزایده فروش شود و پیشنهاد می کنیم دولت
تا ۱۰سال
آینده ۳۰الی
۴۰درصد از سهام شرکتهای مادر و تاثیرگذار
را جهت اعمال حق حاکمیتی در موارد بحرانی و حساس برای خود حفظ نماید و نباید صنایع
مادر به طور کامل به بخش خصوصی واگذار کرد.
لذا سوالاتی که ذهن جامعه کارگری را به
خود مشغول کرده این است که چرا طرح هرمزآل که با داشتن تجربه ۱۵ساله المهدی، اجرا و با تکنولوژی روز دنیا
ساخته شده است ؛ بعداز گذشت ۵سال از بهره برداری این طرح ؛ نصف ظرفیت دیگ های
هرمزآل بلا استفاده مانده و چرا از دیگ های در مدار تولید با راندمان ۸۸%بهره برداری گردیده است.(راندمان اسمی هرمزآل۹۵.۵%می باشد) چرا میلیارد ها تومان زیان انباشته
بوجود آمده و چه کسی یا کسانی پاسخگو ومقصر این زیان های تعمدی و خلاف مصالح و منافع
کشور هستند؟
این کارشناس در پایان گفت: مردم سوال می
کنند که اگر صنایع آلومینیوم زیان ده و انرژی بر است ؛ پس چرا هم اکنون در لامرد و
مسجد سلیمان با سرعت در حال اجرای دوطرح بزرگ آلومینیوم هستیم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر